Het kantoor schept een community-band
Op 9 oktober nodigde Kinnarps uit voor een ‘Herfstatelier’, een initiatief om de nieuwe trends in het vakgebied van de kantoorinrichting toe te lichten. Eén van de genodigde sprekers was de Brit J. Myerson, professor aan het Royal College of Art in London en directeur van het Helen Hamlyn Centre for Design. Hij is een gerespecteerd schrijver, academicus, journalist en curator van tentoonstellingen.
Professor J. Myerson opende met een overzicht op 150 jaar kantoorontwerp en legde de nadruk op de evolutie van het industrieel geïnspireerde kantoorwerk naar de door kennis gedreven kantooractiviteit. De eerste kenniswerkers werden al in de jaren zestig gedefinieerd en liggen aan de basis voor een grondige verandering van de kantoorinrichting. Professor J. Myerson: “Vandaag spreken we van een netwerkkantoor, waar de ICT de verbindingen tussen de medewerkers verzekert. Het is een digitaal en fysisch netwerk dat totaal verweven is en zo altijd en overal werkzaam kan zijn”.
In Zweden zijn 54% van de werknemers kenniswerkers, in Groot-Brittannië is hun aandeel 48% en in Duitsland 44%. Het repetitieve werk wordt verbannen en alle dagen zien er anders uit voor de kenniswerkers. Er wordt verwacht dat ze initiatief nemen, studeren en samenwerken, verschillende activiteiten waarvoor het niet langer vereist is aan een klassieke werkplek te zitten. “Kenniswerkers houden van hun baan omwille van de uitdaging die hen gesteld wordt om problemen op te lossen” schetst Professor J. Myerson. “De klassieke kantoorbediende daarentegen haat zijn werk vanwege de problemen die dat meebrengt… De kenniswerker is dan ook een heel ander type werknemer. Voor de werkgever geldt dan weer dat kenniswerk zeer moeilijk meetbaar is”.
De verwelkomende werkplek
Vandaag wordt nog teveel voor een uniforme kantoorinrichting gekozen die voor alle gebruikers moet dienen. Werknemers hebben daarin geen inspraak, terwijl er in een organisatie heel wat verschillende personen en functies zijn met een zeer uiteenlopende aanwezigheid en gebruik van de werkplek.
Professor J. Myerson wijst ook op de verandering van de leeftijdenmix binnen een organisatie. “Alleen al doordat mensen verplicht worden langer te blijven werken, zal het aandeel oudere werknemers stijgen” verbaast de professor. “De verwelkomende werkplek houdt daar evenzeer rekening mee als met geconcentreerd werken, samenwerken, vergaderen…
De mogelijkheid om zich te concentreren hangt ook sterk af van de geluidsisolatie, het licht en de kleurkeuze t.o.v. de omgeving. Een concentratiewerkplek moet de ‘flow’ bij de gebruiker stimuleren, wat staat voor een soort automatische concentratie en wegdenken van de omgeving door goed op dreef te zijn.
“Een plek om samen te werken vereist dynamisch licht” pleit de professor. “Ze moet licht en helder zijn, kleur tonen, de wanden laten zich idealiter als schrijfbord gebruiken”.
Daarnaast is er nood aan ruimte om te overwegen en te herbronnen, een plek waar men kan verpozen en afschaken, zonder dat dit bekritiseerd wordt. Professor J. Myerson is groot voorvechter van de ‘activity based’ werkplek, een werkplek die ook de oudere werknemers niet uitsluit. “Jongeren integreren spontaan in een nieuwe werkomgeving, maar ouderen moeten door de werkomgeving meegenomen in het functioneren als kenniswerker. Alleen al vanuit sociaal-demografisch oogpunt is dit een must” besluit professor J. Myerson.
Professor J. Myerson opende met een overzicht op 150 jaar kantoorontwerp en legde de nadruk op de evolutie van het industrieel geïnspireerde kantoorwerk naar de door kennis gedreven kantooractiviteit. De eerste kenniswerkers werden al in de jaren zestig gedefinieerd en liggen aan de basis voor een grondige verandering van de kantoorinrichting. Professor J. Myerson: “Vandaag spreken we van een netwerkkantoor, waar de ICT de verbindingen tussen de medewerkers verzekert. Het is een digitaal en fysisch netwerk dat totaal verweven is en zo altijd en overal werkzaam kan zijn”.
In Zweden zijn 54% van de werknemers kenniswerkers, in Groot-Brittannië is hun aandeel 48% en in Duitsland 44%. Het repetitieve werk wordt verbannen en alle dagen zien er anders uit voor de kenniswerkers. Er wordt verwacht dat ze initiatief nemen, studeren en samenwerken, verschillende activiteiten waarvoor het niet langer vereist is aan een klassieke werkplek te zitten. “Kenniswerkers houden van hun baan omwille van de uitdaging die hen gesteld wordt om problemen op te lossen” schetst Professor J. Myerson. “De klassieke kantoorbediende daarentegen haat zijn werk vanwege de problemen die dat meebrengt… De kenniswerker is dan ook een heel ander type werknemer. Voor de werkgever geldt dan weer dat kenniswerk zeer moeilijk meetbaar is”.
De verwelkomende werkplek
Vandaag wordt nog teveel voor een uniforme kantoorinrichting gekozen die voor alle gebruikers moet dienen. Werknemers hebben daarin geen inspraak, terwijl er in een organisatie heel wat verschillende personen en functies zijn met een zeer uiteenlopende aanwezigheid en gebruik van de werkplek.
Professor J. Myerson wijst ook op de verandering van de leeftijdenmix binnen een organisatie. “Alleen al doordat mensen verplicht worden langer te blijven werken, zal het aandeel oudere werknemers stijgen” verbaast de professor. “De verwelkomende werkplek houdt daar evenzeer rekening mee als met geconcentreerd werken, samenwerken, vergaderen…
De mogelijkheid om zich te concentreren hangt ook sterk af van de geluidsisolatie, het licht en de kleurkeuze t.o.v. de omgeving. Een concentratiewerkplek moet de ‘flow’ bij de gebruiker stimuleren, wat staat voor een soort automatische concentratie en wegdenken van de omgeving door goed op dreef te zijn.
“Een plek om samen te werken vereist dynamisch licht” pleit de professor. “Ze moet licht en helder zijn, kleur tonen, de wanden laten zich idealiter als schrijfbord gebruiken”.
Daarnaast is er nood aan ruimte om te overwegen en te herbronnen, een plek waar men kan verpozen en afschaken, zonder dat dit bekritiseerd wordt. Professor J. Myerson is groot voorvechter van de ‘activity based’ werkplek, een werkplek die ook de oudere werknemers niet uitsluit. “Jongeren integreren spontaan in een nieuwe werkomgeving, maar ouderen moeten door de werkomgeving meegenomen in het functioneren als kenniswerker. Alleen al vanuit sociaal-demografisch oogpunt is dit een must” besluit professor J. Myerson.
