Sodexo bouwt aan een betere toekomst: voor ons en vooral voor het bedrijf
|
Het Better Tomorrow Plan bestaat uit 3 prioriteiten (voeding, gezondheid en welzijn verbeteren, lokale gemeenschappen ontwikkelen en het milieu respecteren) en 14 engagementen. Het verslag geeft meer uitleg over deze engagementen en de maatregelen die België treft om ze te bereiken. |
Voor de eerste keer publiceert Sodexo België een verslag voor duurzame ontwikkeling 2010-2011. In dit verslag verwijst het bedrijf regelmatig naar het Better Tomorrow Plan van de groep, dat Sodexo België, een van de 80 landen waar de Sodexo-groep aanwezig is, naar eigen goeddunken mag uitvoeren zolang de doelstellingen van de groep bereikt worden. Critici zullen in dit Better Tomorrow Plan een poging tot 'green washing' of het oppoetsen van het imago zien. Anderen zullen dan weer opkijken van het altruïsme van dit bedrijf. Zoals gewoonlijk is de realiteit genuanceerder en is een grondigere analyse op haar plaats. De acties die Sodexo wil ondernemen, zijn in elk geval indrukwekkend. De voordelen voor de eerste twee P’s in de slogan van MVO, People-Planet-Profit, zijn niet te ontkennen. Ze komen allemaal aan bod in het verslag dat bij voorkeur elektronisch (in de vorm van een doorbladerbaar digitaal tijdschrift) en eventueel op aanvraag in de afgedrukte versie geraadpleegd kan worden. Dit bewijst ook de coherentie van het initiatief van Sodexo: hoeveel bedrijven drukken hun bedrijfsverslagen nog altijd niet in grote hoeveelheden af, zonder zich daarbij vragen te stellen?
De derde ‘P’
Maar de managementvisie van de groep is ongetwijfeld even scherp als hun maatschappelijke visie. Want ook de derde P voor Profit werd niet vergeten, wel integendeel. Maar we zijn niet van plan om kritiek te leveren op de aandacht die aan dit aspect geschonken wordt. Want om MVO toe te passen, heb je nu eenmaal middelen nodig. Het is niet in bedrijven die met moeite kunnen overleven, dat we de meest ambitieuze MVO-plannen zullen terugvinden.
Wat wil Sodexo dan precies bereiken met dit plan? Volgens onze collega’s bij Trends moeten we het gaan zoeken bij het concept ‘ecoflation’ dat ontwikkeld werd door het World Resources Institute (WRI), een Amerikaanse denktank die opgericht werd in 1982. Deze groep voor strategische analyse bestaat uit een honderdtal wetenschappers, economisten, politieke en financiële experts en analisten, en heeft als doel om praktische middelen te vinden om economische ontwikkeling en milieubescherming hand in hand te laten gaan. Deze groep van specialisten stelde echter vast dat de prijzen van levensnoodzakelijke voorzieningen, zoals energie en voedingsmiddelen, sterk gestegen zijn doordat zij zeldzaam worden. Het WRI werkte samen met het consultancybedrijf A.T. Kearney, Inc. een scenario voor de nabije toekomst uit, met de belangrijkste economische en milieutrends. Het gevolg van dit scenario is het fenomeen ‘ecoflation’ in de sector van de veel verkochte verbruiksgoederen (fast-moving consumer goods – FMCG). Concreet beschrijft ecoflation een toekomst waarin de bedrijven zich door het beleid en de druk op de natuurlijke rijkdommen genoopt zullen zien om aan hun exploitatiekosten de milieukosten toe te voegen, die vroeger gedragen werden door de hele samenleving. Direct gevolg: “[…] we estimated a reduction of 13 to 31 percent in earnings before interest and taxes (EBIT) by 2013 and 19 to 47 percent in 2018 for FMCG companies that do not develop strategies to mitigate the risks posed by environmental pressures. While we do not claim to be able to predict the future, and indeed our methodology has inherent limitations, our scenario is based on scientific knowledge and a sound understanding of policymaking”.
En het WRI besluit als volgt: “Winners will generally be those companies that anticipate the implications of a changing landscape, collaborate with suppliers and other stakeholders, and make environmental sustainability one of their business principles. Hedging strategies or shifting suppliers will not be enough. We believe that in order to adapt to these challenges, companies will need to implement real structural changes, such as product innovation and restructured value chains, which will affect both the companies and millions of existing and new consumers”. Het volledige verslag kan gedownload worden op de website van het WRI.
De koolstofbelasting als symptoom
Een concreet symptoom van dit fenomeen stond onlangs in de actualiteit. In april van dit jaar bracht de Europese Commissie nog maar eens een voorstel op tafel dat hoogstwaarschijnlijk goedgekeurd zal worden, namelijk een richtlijnvoorstel betreffende een Europese koolstofbelasting op basis van de energie-inhoud en de CO2-uitstoot. Deze belasting zou 20 euro per ton CO2 bedragen. Bovendien zouden de lidstaten dit minimumbedrag kunnen verhogen. De belasting zou op 1 januari 2013 ingevoerd worden in de transportsector, bouw en landbouw die verantwoordelijk zijn voor 60% van de 4,9 miljard ton CO2 en andere broeikasgassen die de Europese Unie jaarlijks uitstoot.
CO2 in de soep…
Sodexo heeft echter ook zijn CO2-balans bestudeerd, zei Florence Rossi, CSR manager bij Sodexo, onlangs in Trends. En uit deze balans bleek dat 90% van de CO2-voetafdruk verband houdt met het voedingsaanbod, namelijk de herkomst van de ingrediënten, de naleving van de seizoenen en het gewicht van het vlees!”. Dit verklaart twee van de drie prioriteiten die Sodexo België in zijn verslag benadrukt:
“1. Voeding, gezondheid en welzijn verbeteren – Sodexo verbindt zich ertoe op al zijn sites gevarieerde en evenwichtige keuzes aan te bieden en de hoeveelheid suikers, zout en vetten te verminderen.
2. Lokale gemeenschappen ontwikkelen – Sodexo verbindt zich ertoe de ontwikkeling van lokale gemeenschappen te ondersteunen, door kleine producenten te helpen hun landbouwpraktijken te verbeteren en door het gebruik van lokale, seizoensgebonden of op verantwoorde wijze geteelde producten.
3. Het milieu respecteren – Sodexo verbindt zich ertoe een ecologische en ethische bevoorradingsketen op te richten en zijn CO2-voetafdruk, waterverbruik en afval te verminderen”.
Maar nogmaals, dat neemt niet weg dat er geen kritiek geleverd mag worden op het feit dat een bedrijf op zijn belangen toeziet door blijk te geven van maatschappelijke verantwoordelijkheid. Sodexo heeft een hele rits doeltreffende acties opgelijst en zijn verslag voor duurzame ontwikkeling is een inspiratiebron voor andere ondernemingen die hun prestaties op dit gebied willen verbeteren. Wat hun achterliggende motivatie ook mag zijn…
Patrick BARTHOLOME
Hoofdredacteur Profacility Média
redactie@profacility.be
De derde ‘P’
Maar de managementvisie van de groep is ongetwijfeld even scherp als hun maatschappelijke visie. Want ook de derde P voor Profit werd niet vergeten, wel integendeel. Maar we zijn niet van plan om kritiek te leveren op de aandacht die aan dit aspect geschonken wordt. Want om MVO toe te passen, heb je nu eenmaal middelen nodig. Het is niet in bedrijven die met moeite kunnen overleven, dat we de meest ambitieuze MVO-plannen zullen terugvinden.
Wat wil Sodexo dan precies bereiken met dit plan? Volgens onze collega’s bij Trends moeten we het gaan zoeken bij het concept ‘ecoflation’ dat ontwikkeld werd door het World Resources Institute (WRI), een Amerikaanse denktank die opgericht werd in 1982. Deze groep voor strategische analyse bestaat uit een honderdtal wetenschappers, economisten, politieke en financiële experts en analisten, en heeft als doel om praktische middelen te vinden om economische ontwikkeling en milieubescherming hand in hand te laten gaan. Deze groep van specialisten stelde echter vast dat de prijzen van levensnoodzakelijke voorzieningen, zoals energie en voedingsmiddelen, sterk gestegen zijn doordat zij zeldzaam worden. Het WRI werkte samen met het consultancybedrijf A.T. Kearney, Inc. een scenario voor de nabije toekomst uit, met de belangrijkste economische en milieutrends. Het gevolg van dit scenario is het fenomeen ‘ecoflation’ in de sector van de veel verkochte verbruiksgoederen (fast-moving consumer goods – FMCG). Concreet beschrijft ecoflation een toekomst waarin de bedrijven zich door het beleid en de druk op de natuurlijke rijkdommen genoopt zullen zien om aan hun exploitatiekosten de milieukosten toe te voegen, die vroeger gedragen werden door de hele samenleving. Direct gevolg: “[…] we estimated a reduction of 13 to 31 percent in earnings before interest and taxes (EBIT) by 2013 and 19 to 47 percent in 2018 for FMCG companies that do not develop strategies to mitigate the risks posed by environmental pressures. While we do not claim to be able to predict the future, and indeed our methodology has inherent limitations, our scenario is based on scientific knowledge and a sound understanding of policymaking”.
En het WRI besluit als volgt: “Winners will generally be those companies that anticipate the implications of a changing landscape, collaborate with suppliers and other stakeholders, and make environmental sustainability one of their business principles. Hedging strategies or shifting suppliers will not be enough. We believe that in order to adapt to these challenges, companies will need to implement real structural changes, such as product innovation and restructured value chains, which will affect both the companies and millions of existing and new consumers”. Het volledige verslag kan gedownload worden op de website van het WRI.
De koolstofbelasting als symptoom
Een concreet symptoom van dit fenomeen stond onlangs in de actualiteit. In april van dit jaar bracht de Europese Commissie nog maar eens een voorstel op tafel dat hoogstwaarschijnlijk goedgekeurd zal worden, namelijk een richtlijnvoorstel betreffende een Europese koolstofbelasting op basis van de energie-inhoud en de CO2-uitstoot. Deze belasting zou 20 euro per ton CO2 bedragen. Bovendien zouden de lidstaten dit minimumbedrag kunnen verhogen. De belasting zou op 1 januari 2013 ingevoerd worden in de transportsector, bouw en landbouw die verantwoordelijk zijn voor 60% van de 4,9 miljard ton CO2 en andere broeikasgassen die de Europese Unie jaarlijks uitstoot.
CO2 in de soep…
Sodexo heeft echter ook zijn CO2-balans bestudeerd, zei Florence Rossi, CSR manager bij Sodexo, onlangs in Trends. En uit deze balans bleek dat 90% van de CO2-voetafdruk verband houdt met het voedingsaanbod, namelijk de herkomst van de ingrediënten, de naleving van de seizoenen en het gewicht van het vlees!”. Dit verklaart twee van de drie prioriteiten die Sodexo België in zijn verslag benadrukt:
“1. Voeding, gezondheid en welzijn verbeteren – Sodexo verbindt zich ertoe op al zijn sites gevarieerde en evenwichtige keuzes aan te bieden en de hoeveelheid suikers, zout en vetten te verminderen.
2. Lokale gemeenschappen ontwikkelen – Sodexo verbindt zich ertoe de ontwikkeling van lokale gemeenschappen te ondersteunen, door kleine producenten te helpen hun landbouwpraktijken te verbeteren en door het gebruik van lokale, seizoensgebonden of op verantwoorde wijze geteelde producten.
3. Het milieu respecteren – Sodexo verbindt zich ertoe een ecologische en ethische bevoorradingsketen op te richten en zijn CO2-voetafdruk, waterverbruik en afval te verminderen”.
Maar nogmaals, dat neemt niet weg dat er geen kritiek geleverd mag worden op het feit dat een bedrijf op zijn belangen toeziet door blijk te geven van maatschappelijke verantwoordelijkheid. Sodexo heeft een hele rits doeltreffende acties opgelijst en zijn verslag voor duurzame ontwikkeling is een inspiratiebron voor andere ondernemingen die hun prestaties op dit gebied willen verbeteren. Wat hun achterliggende motivatie ook mag zijn…
Patrick BARTHOLOME
Hoofdredacteur Profacility Média
redactie@profacility.be
Het verslag voor duurzame ontwikkeling 2010-2011 van Sodexo België
